Marek Grela
Marek Grela
Polski dyplomata, ekonomista, b. wiceminister spraw zagranicznych, ambasador RP przy Unii Europejskiej, wysoki rangą urzędnik Sekretariatu Rady Unii Europejskiej w Brukseli, a następnie europejskiej służby dyplomatycznej (Europejska Służba Działań Zewnętrznych), ambasador ad personam. Zasiadał w radzie Fundacji Aleksandra Kwaśniewskiego „Amicus Europae”. Obecnie jest członkiem Stowarzyszenia Euro-Atlantyckiego oraz doradcą dyplomatycznym Krajowej Izby Gospodarczej. Jest profesorem Akademii Finansów i Biznesu Vistula w Warszawie.
W 1972 r. ukończył studia na Wydziale Handlu Zagranicznego SGPiS, w 1977 r. doktoryzował się w Instytucie Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1990 r. został doktorem habilitowanym.
W 1972 r. rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Departamencie Studiów i Programowania. Uczestniczył w negocjacjach Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Helsinkach i Genewie (1973–1975). W latach 1977–1981 był II sekretarzem ambasady PRL w Madrycie.
Od grudnia 1981 do 1989 r. pracował naukowo w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych oraz w Institute of East-West Security Studies w Nowym Jorku (1983–1984). Był również sekretarzem naukowym Komitetu Badań nad Pokojem Polskiej Akademii Nauk. Był doradcą polskiej delegacji podczas konferencji KBWE w Wiedniu (1987–1988).
Od 1989 r. ponownie w MSZ – jako doradca w gabinecie ministra Skubiszewskiego, a następnie jako wicedyrektor Departamentu Instytucji Europejskich (w tym charakterze uczestniczył przez pewien czas w rokowaniach układu stowarzyszeniowego Polski ze Wspólnotami Europejskimi). Uczestniczył w misjach obserwacyjnych ONZ w Namibii (1989) i Nikaragui (1990). W latach 1991–1996 był radcą-ministrem, a następnie chargé d’affaires ambasady RP w Dublinie.
Po powrocie do Polski objął stanowisko dyrektora generalnego MSZ (17 września 1996 – 31 grudnia 1996) i następnie wiceministra spraw zagranicznych (4 kwietnia 1997 – 31 grudnia 1997). W latach 1998–2002 był stałym przedstawicielem (ambasadorem) RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) oraz przy Światowym Programie Żywnościowym (WFP) w Rzymie.
W kwietniu 2002 został ambasadorem RP przy Wspólnotach Europejskich, a z chwilą zawarcia traktatu akcesyjnego pierwszym stałym przedstawicielem (ambasadorem) RP przy Unii Europejskiej. Funkcję tę pełnił do 31 sierpnia 2006.
W latach 2006–2012 był dyrektorem do spraw stosunków transatlantyckich, Ameryki Łacińskiej, walki z terroryzmem oraz ONZ w Sekretariacie Generalnym Rady Unii Europejskiej w Brukseli, a następnie głównym doradcą w europejskiej służbie dyplomatycznej (Europejska Służba Działań Zewnętrznych). Od 2013 r. konsultant ds. europejskich oraz współpracownik polskich i zagranicznych ośrodków studiów międzynarodowych.
Jest autorem kilkudziesięciu publikacji naukowych z zakresu międzynarodowych stosunków gospodarczych i politycznych.
